صاحب عزای حضرت خیرالنساء بیا           ای بـانی شکـسـته دل روضـه ها، بـیـا

درد فــراق تـو به خــدا می کـشـد مـرا           رحـمـی نـمـا به حال دل این گـدا، بیا

ازبس به هجر روی توعادت نموده ایم           دل می رود به سمت گـناه و خـطا، بیا

ما در میان بحر گنه غوطه می خوریم           آقـا نــجـاتــمـان بـده از ایـن بـلا، بـیـا

مشغول خویش و بندۀ دینار و درهـمیم           فـکـری به حال نـوکـر زهـرا نما، بیا

لطف تو بوده گـریه کن مـادرت شدیم           ای سـفـره دار واسـعـۀ هـل اتــی، بـیـا

ای آخــریـن نـگــار دل آرای فـاطـمـه           آقــای مـن! بــرای رضـای خـدا، بـیـا

آقـا بـه حـقّ چـــــادر خــاکی مــادرت           آقـا بـه حـقّ داغ دل مـرتــضــی، بـیـا